संकल्प लामिछानेको परदेसि फर्की आउनेकी नामक गित को भिडियो शार्बजनिक

 (खुसी हुँदै)

“हे दाजुभाइ, दिदीबहिनी हो… म काठमाडौं आएको दोस्रो दिन... अनि यतिका कुरा भयो, कि सिंगो गाउँमा भए पनि त्यत्रो भोगाइ हुन्न!”

चिया पसलको झमेला]
“भोलिपल्ट बिहानै उठेँ, होटलको मान्छेले भन्यो, ‘चिया खान तल पसल छ।’ म नि गइहालें! पसलमा पुग्दा सबै ‘Single’ टेबलमा बसेका! गाउँमा त एकै गिलास घुमाएर ५ जनाले पिउँछन! यहाँको त सिस्टम बेग्लै!”
(मिमिक्री गर्दै)
“चिया वान, मास्क छ? पैसा मोबाइलबाट दिनुहोस्!”
(अचम्मित हुँदै)
“हैन यो मोबाइलले पैसा पनि खान्छ र? हाम्रो गाउँको त मोबाइल चार्ज राख्न २ किलो टाढा धानको मिलमा लैजानुपर्छ!”

पहिलोपल्ट लिफ्ट चढेको अनुभव]
“अब अर्को मजाको कुरा के भयो भने... म पहिलो पटक लिफ्ट चढेँ! लिफ्टभित्र अघिल्लो मान्छेले ३ थिच्यो, मैले पनि सोचेँ, 'अब म ४ थिच्छु।’ २ मिनेटमै लिफ्ट बिग्रियो!”
(डराएर)
“हे भगवान्! सहरले त मलाई हवाइजहाजमै पुर्‍याउने हो कि क्या हो!”
(हल्ला गर्दै)
“अनि तल झरेर लिफ्टवालालाई भनेँ, 'दाइ, यो गाडी त तल झर्दैन र?' उहाँले हेरेर भने, 'दाइ यो गाडी होइन, तिमी नै झरेको होइनौ जस्तो छ!’”

रोड क्रस गर्ने कथा]
“काठमाडौंको अर्को ठूलो समस्या – सडक क्रस गर्नु!”
(डराउँदै)
“गाडी रोक्दैन, बाइक ब्रेक हानेर मेरो कानमा नै आएर रोकिएजस्तो लाग्छ!”
(हास्दै)
“एकचोटि त म रोड क्रस गर्न लाग्दा ट्राफिकले सिट्टी बजाएर ममाथि पो हेरे! म त डराएर भनें, ‘हैन सिट्टी किन बजाउनुभयो? म लुकेर त जान लागेको हैन नि!’”

पहिलोपल्ट मेट्रो हेर्‍यो]
**“राती साथीले भने, ‘हेर्न जाउ, काठमाडौंमा अहिले मेट्रो आउँदैछ!’ म त खुशी भएर गइहालें!”
(मेट्रो देखेर अचम्मित हुँदै)
“म त Metro Mall भित्र गएछु! Metro ट्रेन खोज्दै Mall घुमिरहेछु!”
(हास्दै)
“Metro Mall रहेछ! ट्रेन त YouTube मा मात्र देख्न पाइने रहेछ!”

स्मार्टसिटीको स्मार्ट झमेलाहरू]
“काठमाडौं स्मार्ट सिटी हो रे! हो नि, यस्तो स्मार्ट कि मान्छे गेटभित्र जान नपाउँदै QR स्क्यान गर्नुपर्छ!”
(नक्कल गर्दै)
“दाइ, बास गर्न कति?”
“QR स्क्यान गर्नुहोस्।”
(आफ्नो पुरानो मोबाइल देखाउँदै)
“यो मोबाइलले त बिजुली मात्र खान्छ, QR के हो?”

ATM प्रयोग गर्दा:
“पैसा निकाल्न ATM गएँ। कार्ड हाल्ने बित्तिकै झ्याँकझ्याँक आवाज आयो – म त डराएँ! लाग्यो पैसा होइन, भूत झर्छ कि क्या हो!”
“त्यसपछि मैले हेरेको – पैसा त निकाल्नु थिएन, balance हेर्न क्लिक गरेको रहेछु!”

मोबाइलमा Net चलाउने झमेला:
“साथीले भन्यो – ‘Google Map हेरेर जानु नि।’ मैले भनें – ‘ठिक छ’, अनि मोबाइल खोलेँ…
Network ले ‘Searching Kathmandu…’ लेखेको, १५ मिनेट भयो, अझै खोज्दैछ!”

Fast food र सोझो गाउँको मान्छे:
**“Pizza खान लग्यो साथीले। म त चकचके माटोको थालमा राखेको रोटी सम्झिएँ!”
“एक टुक्रा खाँदा त सिधै डाक्टरकहाँ पुर्‍यायो… सोध्नुभयो – ‘के खानुभयो?’
मैले भनें – ‘के भन्ने डाक्टर साब, यत्रो मुल्य तिरेको छु, अब तपाईं भन्नुहोस् के खाएको हुँ भनेर!’”

ift भित्र फोटो खिच्ने काण्ड:
**“लिफ्ट चढ्दा पहिलोपटक सेल्फी खिचें, क्याप्सन हालें – ‘सिटीमा पहिलो उड़ान’।”
“साथीले कमेन्ट गर्‍यो – ‘यो लिफ्ट हो हवाइजहाज होइन!’”

बाथरुमको झन्झट:
“होटलको बाथरुममा गइयो, झ्यालको अगाडि सिधै अर्को घर!
हेरेँ त कोही मोबाइलमा लाइभ गर्दै छ – अनि भन्यो, ‘ल अब मेरो view त फुल भयो!’”

Kathmandu का कुकुरहरू:
“गाउँमा त कुकुर मान्छे देख्दा पुच्छर हलाउँछ, यहाँ त लखेट्न आउँछ!
म दौडिएँ, कुकुर दौडियो, २ जना जवानहरू दौडिए... पछि थाहा भयो – उनीहरू TikTok बनाउँदै थिए!”

खाजा र ‘सफोकेसन’:
**“साफा, ताजा, healthy भन्दै ल्याइएको momo खाँदा त घाँटीमै अड्कियो!”
“तर वेटर आयो – ‘Sir, this is steamed!’
मैले भनें – ‘हो नि दाइ, यत्तिकै steamed भएर गयो नि गाला भित्रै!’”

पहिलोपल्ट English बोल्न खोजेको:
**“एकपटक होटलमा waiter आयो, मैले English बोल्ने try गरेँ –
‘Give me one coffee with spoon, without sugar but little bit not cold hot water ok?’
उसले सोध्यो – ‘Nepali?’ मैले भनें – ‘हो!’
उसले भन्यो – ‘भने Nepali बोल न दाइ!’” 😂

Kathmandu का रुम र “Shared Pain”
“रुम त यस्तो, कि भित्ताले सुतेको साथीको सास पनि सुनिन्छ!
एकचोटि त बिचारो खोक्दा म उठेर पानी लिएर दिन थालेँ – 'हैन उसले कि म खोकें?'”

---

➓ Kathmandu को धुवाँ र गफ:
“एकजना साथीले भन्यो – ‘धेरै समय नबस है, यहाँको हावा स्वासै लिन्छ!’
मैले भनें – ‘गाउँमा त हावा फुकिदिने हो, यहाँ स्वास चोर्ने पो रहेछ!’”

---

🎤 [संक्षेपमा]

यी सबै अनुभवले तपाईंको पात्रलाई अझै पनि अचम्ममा पारिरहन्छ, तर अन्ततः उसले सिक्दै जान्छ – “सहर मजाको छ, तर गाउँको सोझोपन सधैं चुलोमा पक्ने भातजस्तै प्रिय हुन्छ!”

[Ending – Emotions + हास्य टच]
“अन्तिममा त म आफूलाई नै सोध्न थालेँ — के म गाउँको हुँ त, कि टार्जनको?”
“तर गाउँको यो ‘Haaland Das Degree Pass’ ले काठमाडौंमा सिकेको मुख्य कुरा के भने – हरेक समस्यामा हास्न सिक्नुपर्छ! किनकि यहाँको ट्राफिक, लिफ्ट, QR स्क्यान, सबै कुरामा हास्न नसकेको मान्छेले – बाँच्न मुस्किल हुन्छ!”