🎙️ Voice Over Script (Duration: ~10 minutes)
🎧 Title: "धेरै ढिलो भयो — एक श्रीमानको अन्तिम चिठी"
🎵 [Soft emotional music playing in background]
🗣️
रातको नौ बजेको थियो।
शहर शान्त थियो।
तर एउटा घरभित्र आँधी चलेको थियो — शब्दहरूको आँधी।
श्रीमान अफिसबाट थकित मुद्रामा फर्किए। अनुहारमा थकान, पेटमा भोक… अनि मनमा शान्तिको आशा।
तर घर पस्नासाथ...
श्रीमतीको चर्को आवाजले वातावरण तातियो —
👩🗣️ “अब बल्ल आइपुग्यौ? कता हराइरहेका थियौ यति ढिलो? कि कुनै अर्कैसँग लागेका हौ? म त हैरान भइसके तिमीलाई झेल्न!”
🧔🗣️
श्रीमानले केही भन्न चाहे, तर शब्दभन्दा अघि चुप्पी आयो।
आँखामा थकान थियो, मनमा पीडा।
शान्त स्वरमा भने —
🧔🗣️ “आज त खाजा पनि खान पाइनँ। धेरै भोक लागेको छ। केही खाने कुरा छ भने देऊ न।”
तर जवाफमा प्रेम होइन, तिरस्कार आयो।
👩🗣️ “भोक लागेको छ भने आफैं पकाएर खा! म थाकेको छु, सुतेँ।”
🎵 [Music becomes a bit more intense]
ओछ्यानमा पल्टिएर श्रीमान चुपचाप आँखा चिम्म गरेर निदाउने प्रयास गर्दै थिए।
तर शब्दहरू फेरि बर्सिए —
👩🗣️ “अब मजाले सुत्न थालेछौ, कुन्तासँग रात बिताएर आएर पनि सुत्न पाइन्छ?”
🎙️
रातभर झगडा, ताना, आरोप…
र रातभर मौन एक श्रीमान — जसको मन भित्रैभित्रै चिरिएको थियो।
बिहान उज्यालो भयो, तर मनको अँध्यारो अझै उस्तै।
🧔🗣️ “थोरै खाजा बनाइदेऊ, अफिस जान ढिला भइहाल्छ।”
तर फेरि जवाफमा अपमानमात्र आयो —
👩🗣️ “हे भगवान! यस्तो श्रीमान हुनु भन्दा त मर्नु नि राम्रो!”
🎵 [Brief silence — music softens]
त्यो वाक्यले उहाँको अन्तिम भरोसा तोडिदियो।
अनि त्यसपछि उहाँ निस्कनुभयो — चुपचाप, अन्तिम पलको तस्विर बोकेर।
बेलुका —
घर नजिकै भिड देखियो। श्रीमती छोराछोरी लिएर फर्किरहेकी थिइन्।
मान्छेहरू गफ गरिरहेका थिए —
🚶♂️ “गाडीले ठक्कर दिएर मरे रे।”
अनि भिडको बीचमा देखिन्थ्यो — आफ्नै श्रीमानको निर्जीव शरीर।
🎵 [Sad violin music fades in]
त्यो पलमा श्रीमतीको सबथोक टुट्यो।
बोलिन् —
👩🗣️ “बुढा, उठ न! म तिमीलाई धेरै माया गर्छु। अबदेखि झगडा गर्दिन।”
तर अब सुन्ने कोही थिएन।
श्रीमानको खल्तीमा एउटा चिठी भेटियो —
त्यो अन्तिम चिठी…
📜 [Voice reading the letter]
🧔🎙️
“प्रिय,
तिमीलाई मैले कति माया गरें, सम्मान गरें।
तिमी र बच्चाहरूका लागि म अफिस सकेर पनि काम गर्थें।
तर तिमीले मलाई कहिल्यै बुझिनौ।
तिमीले मलाई घृणा र तिरस्कार मात्र दिई।
हिजो भन्यौ — मरे पनि हुन्छ।
आज तिमीलाई त्यो इच्छा पूरा गरेर देखाएँ।
अब त खुसी भयौ होला, है?”
🎵 [Silence… then slow piano music]
त्यो पढेपछि श्रीमतीको आवाज भक्कानोमा बदलियो —
👩🗣️ “उठ न बुढा! अब म कहिल्यै रिसाउँदिन, कहिल्यै झगडा गर्दिन!”
तर धेरै ढिलो भइसकेको थियो।
🎙️
श्रीमान गएका थिए — सधैंका लागि।
उनको मृत्युपछि…
घरमा आयको संकट आयो, समाजको हेला आयो।
अफन्तहरूले जमिन हडपे, सन्तानले गरिबी भोगे।
🎵 [Reflective tone — soft background music]
श्रीमती दिनदिनै श्रीमानको तस्बिर हेरेर भन्थिन् —
👩🗣️ “माफ गर, मैले बुझ्न सकेनँ। तिमीले दिएको माया र सहनशीलता मैले कहिल्यै बुझिनँ।”
🎙️
त्यसैले भनिन्छ —
👉 रिसको बेला निर्णय नगर्नुहोस्।
👉 एक आगो भयो भने अर्को पानी बन्नुहोस्।
👉 बोल्नु अघि सोच्नुहोस् —
किनकि शब्दले हृदय छेड्न सक्छ।
श्रीमान–श्रीमतीको झगडा परालको आगो जस्तै हो —
छिट्टै बल्ने, छिट्टै निभ्ने।
तर यदि आगो निभेन भने…
सबै चीज खरानी हुन्छ — सम्बन्ध पनि।
🎵 [Music fades out slowly]
🎙️
सन्देश यही हो —
प्रेम, समझदारी र सहनशीलता नै घर बनाउँछ।
जसलाई तपाईं आज गाली गर्दै हुनुहुन्छ —
साँच्चै माया गर्छन् तपाईंलाई।
किनकि —
जीवनको मूल्य तबमात्र बुझिन्छ, जब त्यो मान्छे यो संसारमा हुँदैन।
🎬 [End with gentle background tone and fade out]
यदि तपाईंलाई यो कथा मन पर्यो भने,
Cinema Nepal युट्युब च्यानल लाइक, सेयर, र सब्सक्राइब गर्न नबिर्सनु होला।
हामी यस्तै जीवनस्पर्शी कथाहरू लिएर हरेक हप्ता आउँदैछौं।
🙏 धन्यवाद।
Comments
Post a Comment